Chantal Borrie (1975)

Van jongs af aan al was ik geboeid door de mensen om mij heen. Ik kon als kind al zó gegrepen worden door een bepaalde uitstraling dat ik iemand schaamteloos minuten lang aanstaarde. Ik vroeg mij altijd af wat er schuil ging achter een gezicht, en probeerde alle verschillende emoties te lezen. Snel kwam ik erachter dat een blik veel kan zeggen. De emoties die je in ogen kunt lezen zijn ontelbaar. 

Toen ik een paar jaar geleden mijn passie voor tekenen ontdekte, wist ik dan ook al snel dat ik mensen wilde tekenen die met een blik of houding een verhaal vertellen. Het gaat bij mij juist om "de rauwe versie", geen gepolijste hoofden maar mensen zoals jij en ik. Ik teken mensen die iets mee gemaakt hebben. Ik hoop hiermee te bereiken dat de kijker, net als ik vroeger schaamteloos durft te staren, en zich afvraagt wat het verhaal is.

Ik heb geen artistieke opleiding gevolgd, maar mijn vaardigheden ontwikkeld door vooral veel te doen en te proberen (autodidact). Ik teken veel met potlood, maar ook portretten met enkel zwarte balpen hebben mijn voorkeur . Sinds kort werk ik ook met Bister ( een soort inkt). Dit materiaal daagt mij uit minder gedetailleerd te werken. Zo ontstaan er nu modeltekeningen waarbij de lichaamshouding centraal staat. Ik hoop nieuwe technieken te blijven ontdekken en zo de kijker te blijven verrassen.

U kunt mij ook volgen op instagram: chantalborrie